Kelam Yok Söz Yok

KELAM YOK SÖZ YOK

Duymadın

Duyuramadım sesimi sana

Bağırdım,

Çağırdım

İsyan ettim

Ortalığın altına üstüne getirdim

Bütün herkes sesimi duydu da

Bir tek sana duyuramadım sesimi

Oysa bir zamanlar küçük bir fısıltı

Yeterdi beni duymana

Şimdi ne oldu

Söylesene ne değişti?

Kalbi uzakken insanlar

Birbirine sesini duyurmak için bağırır çağırırmış

Kalbin benden ne ara bu kadar

uzaklaştı

Ne fısıltılarımı duyar oldun

Ne de bu aşk için çırpınan kalbimi

Ne de çaresizlik dolu acı

çığlıklarımı

Bak görüyorsun

Bu aralar hiç konuşmaz oldum

Mecalim kalmadı artık

Yüreğim mavzer kurşunu yedi bir kere

İyileşmek ne mümkün

Artık iflah olmam ben artık

Aşkın suskunlugundayım

Kelam yok, söz yok

Biz yok.

Buna ne derler biliyor musun

Yorulmak…

Çok yorgunum çook.

Nevin Aktekin Gülfirat